ამაოება

 დაღლილ გონებას და სხეულის დაბზარულ აჩრდილს

გალეული დრო შემოახვევს უსასრულობას,

ასე მგონია, ჩემი თავი სადღაც დავკარგე,

მტანჯავს მომავლის გაბნეული უსახურობა.

სხვა სამყაროში იქნებ არის სხვა რეალობა

და რაც აქ მოხდა იქნებ იქ სულ სხვაგვარად ხდება,

ვერ ავირჩიე სათანადო დრო ანდა სივრცე,

სადღაც ჩემივე ნეტარება უჩემოდ კვდება.

სხვა სამყაროში გვერდითა მყავს, ვინც აქ დავკარგე,

ალბათ ამდენი შეცდომებიც არ დამიშვია...

რაც აქ არ მქონდა, შეიძლება სხვაგან მომეცა

და პესიმიზმის ზღვაში თავიც არ დამიხრჩვია.

მაგრამ მე აქ ვარ, ვერ განვიცდი იმ რეალობას,

რაც შეიძლება მართლაც ხდება კვანტურ ველებში,

თავგზააბნეულს და დაკარგულს ამგვარ ქაოსში

ამაოება შემრჩა მხოლოდ დაღლილ ხელებში.

-----------------------

ქემო ქავთარი