ამაოება

 დაღლილ გონებას და სხეულის დაბზარულ აჩრდილს

გალეული დრო შემოახვევს უსასრულობას,

ასე მგონია, ჩემი თავი სადღაც დავკარგე,

მტანჯავს მომავლის გაბნეული უსახურობა.

სხვა სამყაროში იქნებ არის სხვა რეალობა

და რაც აქ მოხდა იქნებ იქ სულ სხვაგვარად ხდება,

ვერ ავირჩიე სათანადო დრო ანდა სივრცე,

სადღაც ჩემივე ნეტარება უჩემოდ კვდება.

სხვა სამყაროში გვერდითა მყავს, ვინც აქ დავკარგე,

ალბათ ამდენი შეცდომებიც არ დამიშვია...

რაც აქ არ მქონდა, შეიძლება სხვაგან მომეცა

და პესიმიზმის ზღვაში თავიც არ დამიხრჩვია.

მაგრამ მე აქ ვარ, ვერ განვიცდი იმ რეალობას,

რაც შეიძლება მართლაც ხდება კვანტურ ველებში,

თავგზააბნეულს და დაკარგულს ამგვარ ქაოსში

ამაოება შემრჩა მხოლოდ დაღლილ ხელებში.

-----------------------

ქემო ქავთარი

იგრიტ

                                              

                                                           You know nothing Jon Snow

ჩვენ ერთ სცენაზე ვიდექით, იგრიტ,

ბედისწერა რომ სცენარებს წერდა,

რატომღაც დაგვჭრა ამურის ისრით

თავისუფლების ჟღალმა ქალღმერთმა.

 

ჩვენ გვქონდა ტრფობა ვნებიან ფიქრით,

როცა ერთურთის ტყვედ ქმნას ვცდილობდით,

სამი ისარი ნასროლი მიბჯრით,

ტკივილად დამაქვს ღია ჭრილობით.

 

თვალწარმტაცი ხარ მდედრი ჯიქივით,

ველურობამდე თავისულფალი,

მერჩია შენი ხელით სიკვდილი,

შენამც მყოლოდი ჭირისუფალი.

 

მოდის ზამთარი ჩრდილოეთიდან

და უშტის უშტი მკვდრების არმია,

კეთილ-ბოროტის ბრძოლა შეიქმნა,

გვერდით არ მყავხარ, დასანანია...

 

ჩაიგრიალებს ნიაღვარივით,

წლები თავისი ტკბობით და სიმწრით

ისევ მარტოკამ უნდა ვიომო...

შენ დამელოდე, მეც მოვალ იგრიტ!

-------------------------

ქემო ქავთარი

აღარ მიხარია

ენდოკრინოლოგი აბრალებს თიროქსინს,

ფსიქოლოგს თუ ჰკითხავ განწყობის ბრალია...

კარგი აღარ ხდება ქვეყნად არაფერი,

თუ მე ვეღარ ვხვდები, რომ არ მიხარია?!.

ეზოთერიკოსი ჩაკრის გახსნას მირჩევს,

მღვდელი აღსარებას და მონანიებას...

სადღაც სიხარულის თილისმა დავკარგე,

ასეთი ცოდვები თუ მეპატიება?..

სიბრძნე სიმხდალისა... დათვი ბაბაია...

აბა, ომი გინდათ?.. დედა გვეტირება...

ქართველს რუსის ჩექმა თუკი მოენატრა,

რაღა გამახარებს?.. სიმწრით მეცინება.

-----------------------

ქემო ქავთარი