ჩვენ ერთ სცენაზე ვიდექით, იგრიტ,
ბედისწერა რომ სცენარებს წერდა,
რატომღაც დაგვჭრა ამურის ისრით
თავისუფლების ჟღალმა ქალღმერთმა.
ჩვენ გვქონდა ტრფობა ვნებიან ფიქრით,
როცა ერთურთის ტყვედ ქმნას ვცდილობდით,
სამი ისარი ნასროლი მიბჯრით,
ტკივილად დამაქვს
ღია ჭრილობით.
თვალწარმტაცი ხარ მდედრი ჯიქივით,
ველურობამდე თავისულფალი,
მერჩია შენი ხელით სიკვდილი,
შენამც მყოლოდი ჭირისუფალი.
მოდის ზამთარი ჩრდილოეთიდან
და უშტის უშტი მკვდრების არმია,
კეთილ-ბოროტის ბრძოლა შეიქმნა,
გვერდით არ მყავხარ, დასანანია...
ჩაიგრიალებს ნიაღვარივით,
წლები თავისი ტკბობით და სიმწრით
ისევ მარტოკამ უნდა ვიომო...
შენ დამელოდე, მეც მოვალ იგრიტ!
-------------------------
ქემო ქავთარი
No comments:
Post a Comment