მეგობრული სამდურავი

ხომ არ მემდურებით მეგობრებო?

ხომ არ აიყარეთ ჩემზე გული?

მე მოსვლა გთხოვეთ და არ მოხვედით,

ჩემთან არ გატეხეთ ლუკმა პური.

მიზეზებს რა დალევს ქვეყანაზე?

არც თავის მართლება არის ძნელი...

ერთმა ვმუშაობო, მეორემ შორსა ვარო,

მესამემ სულ არ თქვა არაფერი.

მეოთხემ ბიზნესს ვერ ვტოვებო,

მეხუთეს უსვია გუშინ ქვევრით,

მეექვსემ კი მითხრა, წამლებს ვსვამო,

ექიმს დავყავარო უკვე ხელით...

მიზეზ-მიზეზო... თავის მართლებას

სჯობდა, წამოსვლა მართლა გეცადათ...

მე თქვენთან მსურდა გული გამეხსნა,

მცირედი ლხინი გადამეხადა.

აფერისტობა ხომ არ ისწავლეთ?

იქნებ აღარ ხართ ის, ვინც იყავით?..

ნუთუ ცხოვრებამ ნირი გიცვალათ,

ჩამოგაფარათ ყალბი ნიღაბი?..

ან იქნებ მე არ ჩამთვალეთ ღირსად,

არა მკადრულობთ, რომ გიმასპინძლოთ?..

ქარმა წაიღო ის მეგობრობა

და დაბრუნებას ტყუილად ვცდილობ?!.

მონდომებაა ხალხნო მთავარი

და მონდომება მგონი არ გინდათ...

ხომ არ დაბერდით, ერთი ადგილის 

გამოძრავება რომ აღარ გინდათ?..

რა გიყოთ, აბა თვითონ მითხარით,

რა ვიფიქრო და როგორ მოვიქცე?

ხვალ რომელიმემ, რომ დამპატიჟოთ,

გავატარო და მეც არ მოვიდე?!


*************
ქემო ქავთარი