ჩემებურ სიყვარულს
მოგიტან მთებიდან,
მთიულურ გაზაფხულს
ვამსგავსებ ჩემს განცდებს,
გრძნობა დუღს და ჩემს გულს
ყოველდღე აწამებს,
ეულ სულს, დატანჯულს,
სიცოცხლეს აძალებს.
შენებურ სიხარულს
დავეძებ, როცა მე
შენს ჩურჩულს ვუგდებ ყურს,
ვაკოცებ შენს ბაგეს.
ტუჩები საამურ
ფიცს მეტყვის დაფარულს,
შენს გულში საგანძურს
ვიპოვნი დამალულს.
ჩემს მკლავზე ნაწოლ ქალს
გიგულებ თავისად,
იცოდე, რომ ახლა
ბოლომდე ჩემი ხარ.
სულ მალე მოვალ და
მთიულეთს წაგიყვან,
კახეთი გამზითვებს
ალაზნის ველიდან.
სანამ ეს გული ძგერს,
მე გულით გატარებ,
ვაღმერთებ მაგ თვალებს
სიცოცხლის ბოლომდე.
მინდა, სულ გიყვარდე,
სიხარულს მჩუქნიდე,
შენთვის ვარსებობდე
და შენთვის ვცხოვრობდე.
--------------------
ქემო ქავთარი
No comments:
Post a Comment