სიყვარულისთვის?!.

   

     ლურჯად ლივლივებდა ზღვა. მოწმენდილ ცაზე ვარსკვლავები ციმციმებდნენ. ტალღების ხმაური არღვევდა მყუდროებას და ნიავიც ფოთლებს რაღაცას ეჩურჩულებოდა...

     ვარსკვლავებისგან ოდნავ განათებულ ნაპირზე ახალგაზრდა ბიჭი გამოჩნდა. მკრთალი სინათლე მის სახეს კიდევ უფრო ნაღვლიანს ხდიდა. ნელა მოდიოდა ჩაფიქრებული, სევდით სავსე. მივიდა ზღვასთან, გადახედა მის უსასრულო სივრცეს... მერე ნაპირზე მიბმული ნავი აუშვა და ზღვაში შევიდა.

     - სად მიდის ნეტა?!. - კითხულობდა ჩუმად ნიავი.

     - ჩემთან მოდის, ჩემთან!.. - პასუხობდა ზღვა.

     - რატომ, რისთვის?!. - უკვირდათ ფოთლებს.

     - სიკვდილს ეძებს, სიკვდილს!.. - იძახოდა ზეციდან ამ ბიჭის ბედის ვარსკვლავი...

     ნაპირიდან ოდნავშესამჩნევადღა მოჩანდა ნავიც და მენავეც. ის კი ისევ მონდომებით უსვამდა ნიჩბებს. ბოლოს გაჩერდა ნავი. ბიჭი ფეხზე წამოდგა, ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას ახედა. კარგა ხანს იდგა ასე გაქვავებული, მხოლოდ ნავი ირწეოდა ზღვის ტალღებზე და არწევდა მასაც... მერე კი, წყალმა ერთი დაიდგაფუნა და ზღვამ შთანთქა ბიჭის სხეული.

     - თავი მოიკლა... -აჩურჩულდა ისევ ნიავი.

     - კი, მაგრამ რისთვის?!. - გაიკვირვეს ისევ ფოთლებმა.

     - სიყვარულისთვის!- ჩამოსძახათ ვარსკვლავმა ისევ.

     - სიყვარულისთვის?!.

     - ჰო, იმისთვის, რომ მოეკლა სიყვარული. უცნაურია, არა?..  რას იზამ?...  ზოგჯერ ასეც ხდება.

     - ზღვავ, შენ არ დაინდე იგი. - ხმა აღიმაღლა ნიავმა.

     - შენ მისი მკვლელი ხარ, მკვლელი... - აჰყვნენ ფოთლებიც.

     - მკვლელი, თუ მხსნელი?.. - მშვიდად იკითხა ზღვამ.

     - ჰო, შეიძლება მხსნელიც... - ჩაერია ისევ ვარსკვლავი. - მის სიკვდილს კი ნურავის დააბრალებთ. სიყვარულმა მოკლა იგი...

     მერე, სული განშორდა სხეულს, დაუსხლტა ზღვის ტალღებს და ცაში გაფრინდა...

     - თვითმკვლელობა ხომ ცოდვა არის?..

     - როგორ მიიღო ცოდვილი სული ზეცამ?..

     - დიდი ცოდვის ასაცილებლად პატარა ცოდვა ჩაიდინო - არაფერია!..

     - ასეა, ზოგჯერ სიყვარულიც ცოდვად ითვლება!..

     ბედის ვარსკვლავი, ნელ-ნელა გაფერმკლთალდა და ბოლოს გაქრა. საიქიოში ბედი არვის აღარ ჭირდება!..

----------------------
ქემო ქავთარი