როცა უფალმა შექმნა ადამი,
მარტოობისთვის ვერ გაიმეტა.
ამოაცალა მას ნეკნის ძვალი,
რისგანაც ქალის შექმნა ინება...
იმ ნეკნის სახით, თვით ევა იშვა
ადამისაგან, როგორც ნაწილი
და დაიკავა ადამის გვერდით,
კაცობრიობის დედის ადგილი.
ამგვარად მისცა ღმერთმა საწყისი
პირველ სიყვარულს და პირველ ოჯახს...
პირველი ქალი, პირველი დედა
დასაბამს აძლევს ადამის მოდგმას...
მას შემდეგ, ვინც კი დაბადებულა,
ყველა დაკარგულ ნაწილს დაეძებს,
რათა არ დარჩეს მარტო, ეულად
და სიყვარულის გრძნობით შეერთდეს.
დაეძებს სიყვარულის სახელით
კაცი ნეკნს, ხოლო ქალი სანეკნეს,
რათა იპოვოს ნაწილმა მთელი,
კვლავაც ერთსულ და ერთხორცად ექცეს...
მეც დავეძებდი მთელი ცხოვრება
და ვპოულობდი ეშხიან თვალებს,
გულში ტრფობის ცეცხლს რომ ამინთებდა
და არ მაკლებდა ვნებიან ალერსს.
მე ვპოულობდი სითბოს, სიხარულს
დროებით, სანამ ვიყავით ერთად,
მაგრამ სიმშვიდე ჩემი სულისა
ვერ მოვიპოვე მანამდე ვერსად...
სანამ, ღვთის მადლით, შენ არ გიხილე,
უბრალოებით გაბრწყინებული,
ამ წუთისოფლის ხვატს გაქცეული
და სპეტაკ ჩრდილქვეშ შეფარებული...
დასაბამიდან შენ რომ გეძებდი,
მე მაშინ მივხვდი, მაშინ გავიგე,
ქვეცნობიერში რაღაც ამტკივდა
და საუბარი ნეკნზე დავიწყე...
მერე სიკეთით სავსე თვალებში
დავლანდე მთელი ჩემი ცხოვრება,
გადაგიშალე გული და მივხვდი,
რომ მე უშენოდ არ მეცხოვრება...
ნეკნი სანეკნეს თუკი შეხვდება,
ნაკლული როცა ხდება სრულიო,
ამბობენ, სწორედ იქ იბადება
მარადიული სიყვარულიო...
მე შენ გეძებდი მთელი ცხოვრება,
უშენოდ ყოფა ბინდისფერია...
ერთი მთელი ვარ მე შენთან ერთად,
გულში მიზიხარ ათი წელია!..
-------------------------------------
ქემო ქავთარი
