წუწურაქი

ძუნწი კაცი, წუწურაქი, ქვაწვია
არც თავის თავს, არც სხვა ვინმეს არგია.
ფული უყვარს და აქვს კიდეც, ფაქტია...
ხარჯვის არა, დაგროვების კაცია.

სულ წუწუნებს და არ ხარჯავს არაფერს,
რას ფიქრობენ მასზე, სულ არ ანაღვლებს...
ბანკში შეაქვს, რომ არსებულ ანაბრებს
პროცენტები დაემატოს, გამრავლდეს...

წუწურაქო, იმის ფიქრში არ გძინავს,
დამარხული განძი ხომ არ დაგილპა,
ან შემთხვევით ბანკი ხომ არ გაკოტრდა,
ნაგროვები ფული ხომ არ აორთქლდა...

გვიან ღამით წვები და დილით დგები,
ფული გაქვს და მაინც შიმშილით კვდები...
შე ქვაწვია, რაღად გინდა ეგ ქონება,
თუკი მაინც უქონლობით მოკვდები?

ან რას უცდი, ან აქამდე რას უცადე?
როგორ გასძელ, ეგ ფული რომ არ დახარჯე?..
მიდი, ძუნწო, ეს ქვეყანა დაინახე,
ცოტა შენს თავს მოახმარე არ ინანებ!..

ფული მუდამ საჭიროა ოჯახისთვის,
დასახარჯად გაიმეტე , მოიხმარე,
უფალს მადლობა შესწირე შეწევნისთვის
მადლი ქენი, გაჭირვებულს დაეხმარე!..

შოთას უთქვამს, რასაც გასცემ შენიაო...
წუწურაქო, ეს სიბრძნე რად ვერ ისწავლე?..
ფულს კი ფასი მაშინა აქვს როცა ხარჯავ,
და ღვთის მადლით კეთილ საქმეს მოახმარებ.

--------------------

ქემო ქავთარი