დუმილი

დუმილი მძიმე ლოდად აწევს ჩემს გულს...
თითქოს, რაღაცას ვნატრობ, რაღაცა მსურს,
ვიღაცა მეჯავრება, ვიღაცა მძულს...
მე მტერს დავამარცხებ და ვიძიებ შურს!..

მაგრამ ვერაფერი მომიშუშებს წყლულს,
ჩემს გულში ნაღველი დუღს ისევ დუღს...
ერთმანეთისგან ვეღარ ვარჩევ თეთრსა და ლურჯს,
ვეღარა ვხედავ ცხოვრებაში კარგსა და ცუდს.

ცხოვრება რთულია საცოდნელად, ყველას რაღაცა სურს...
და თავს თვითონ თუ არ მიხედე, არავინ გიგდებს ყურს!..
ზოგი თუ ლუკმაპურს დაეძებს, ზოგიც სიმდიდრით ქუხს,
ზოგი იმღერის უდარდელად, ზოგიც ტირის და წუხს...

პატიოსნება აღარ ფასობს და ყველა აღმერთებს ფულს...
აი, რა არ მომწონს მე ამ ქვეყნად!.. სწორედ ეს მძულს!..
მე ვამბობ, მაგრამ ყურს ვინ მიგდებს?..ისევ მე მაკლია გულს...
კაცი ნიჭით რომ ფასდებოდეს, აი, ეს მსურს!..

-------------------
ქემო ქავთარი