წუთისოფელი

ვზივარ და ვფიქრობ; რა არის ეს წუთისოფელი?..
დაიბადები, ამ ქვეყანას მოევლინები...
უნდა იჩქარო, გსურს კეთება თუცა რამისა,
ამ ქვეყანაზე ხელმეორედ ვერ დაბრუნდები...

არ უნდა ჰკარგო დრო, არც ერთი წუთი, არც წამი,
ნურც ფიქრს მიიჩვევ, არც ძილმა არ მოგწყვიტოს თავი...
განა ძილში რა  ცოცხლები ვართ?.. ვართ ისევ მკვდარნი...
მძინარე მებრძოლს დაკარგული აქვს თვისი თავი.

ან ბევრი ფიქრი რას გვარგია?.. გვარგია რამეს?..
თუ გაგვიჩნდება საფიქრალი, ვიტეხავთ თავებს...
იმას არ ვამბობ, არ ვიფიქროთ სულ არაფერზე
და ყველაფერით მიჯაჭვულნი ვიყოთ ჩვენ ღმერთზე.

დავბერდებით, ასეთები არ ვიქნებით აღარა...
როს სიკვდილის მოციქული გვესტუმრება, ჭაღარა,
დავფიქრდებით, რა ვაკეთეთ?.. ზოგმა რა და ზოგმა რა...
მოვა მიქელ-გაბრიელი... გვეშველება?... აღარა!..

--------------------
ქემო ქავთარი