736. მოვიდა ჟამი, როს ვარდომ
დრო შეურჩია ჭიჭიას
და როგორც იქნა დათანხმდა
შეერთებოდა გილდიას.
737. გატყდაო ბოლოსდაბოლოს,
ხარობდა ვაჭრის შვილია,
სწყუროდა ჯიუტი ცოლის
დამორჩილების ჟინია.
738. წავიდა გახარებული,
მშობლებს დაუფრთხო ძილია,
ითხოვდა წესით და რიგით
მიეღო თავის წილია.
739. ვაჭარმა ბრძანა მზადება
სარიტუალო ლხინისა,
ეჩქარებოდა მოწმენდა
სირცხვილნაჭამი პირისა.
740. დედა ჭინკა კი საკმაოდ
დაეჭვდა რძლის სურვილითა,
რად გადაწყვიტა დათმოსო
ეს შეუვალი თილისმა.
741. იქნება მახეს გვიგებსო,
სწონიდა ფიქრს სიფრთხილითა,
ვაითუ თვალნი დაგვთხაროს
ავისმმუსვრელი სხივითა.
742. მოიხმო რძალი, მიზეზნი
გულდაგულ გამოიკითხა,
რატომღა მოისურვეო
ეშმასთვის სულის მიყიდვა.
743. ვარდომ მიუგო: „მივხვდიო,
არა მაქვს გზა თქვენს იქითა,
დამთრგუნეთ, უხვად ამავსეთ
განსაცდელით და ჭირითა.
744. ქალი ვარ, ვჭკნები ვით ვარდი,
სულმთლად დამზრალი ყინვითა,
მინდა მეღირსოს დედობა
და სიყვარული შვილისა.“
745. დაფიქრდა, სიმართლეს ჰგავდა
უტეხი რძალის ნათქვამი,
დედობა არის ქალისთვის
ბედნიერების საგზალი.
746. „რაკი ასეა, მოგიწევს
ცეცხლში ჩაგდება მაგ ჯვარის,
თუ ჩვენნაირი გახდები,
რაში გჭირდება აბჯარი?“
747. მიუხვდა ვარდო, რა ფიქრებს
შეეპყრო ჭინკა ავქალი,
შიში მოთოკა სიმშვიდემ
და უთხრა სიტყვა ამგვარი:
748. „ცეცხლი ვერ დასწვავს, მაგ ჯვარში
არის ღვთის მადლი ჩამდგარი,
ხომ გახსოვს, გადამარჩინა,
როცა დამიწვით სახლ-კარი.
749. მხოლოდ დედაჩემს გადავცემ,
რომ გახდეს მისი დამცავი
და ვეღარასდროს გაბედოთ
მის სიახლოვეს ხავხავი.
750. ეს არის ჩემი პირობა,
ღიად გითხარი მართალი,
სხვაფრივ არ განვეშორები,
ისევ ის იყოს, რაც არის!“
751. კარგიო, ბოლოს დათანხმდა,
ლედი დემონა - ავქალი,
პირობა რომ არ გასტეხო,
მომიწევს შენი თვალთვალი.
752. რიტუალამდე რომ უკან
არ დაიბრუნო რაღაც გზით,
გაგჩხრეკთო სანამ შეგმოსავთ
კაბით ჭინკების პატარძლის.
753. სხვა გზა არ ჰქონდა და დედას
მოუხმო ვარდომ წინა დღეს,
ჯვარს განეშორა, უმწეოდ
დარჩა ჭინკების წინაშე.
754. წავიდა დედა და ჯვარი
ტიტეს გადასცა იმავ დღეს,
ის შეიტანდა დარბაზში
ჭინკების მმუსვრელ სხივნათელს.
(გაგრძელება იქნება)
*************
ქემო ქავთარი
No comments:
Post a Comment