აენთო ცაზე აისი,
მზე ამობრწყინდა ტატნობზე,
მიწას მოჰფინა ხალისი.
756. გადმოეფინა მდელოებს,
სხივი შეაბა ნამის ღილს,
შეთქმულთა ბანაკს შეავლო
ცხრა თვალის მზერა თავის მხრივ.
757. აბჯარს ისხამდნენ მებრძოლნი,
ცხენებს კაზმავდნენ თავისთვის,
ჭინკებთან ბრძოლის სამზადისს
იჭერდნენ შუაღამისთვის.
758. მერე მოვიდა ხუცესი,
დალოცა შეფიცულები,
აზიარა და სიმშვიდით
შეჯავშნა მათი სულები.
759. ამხედრდნენ და გზას გაუდგნენ
უფლის შეწევნის იმედით,
უჩუმრად რომ დაიკავონ
საწყისი პოზიციები.
760. გადანაწილდნენ ჯგუფებად
დავალებების მიხედვით,
ჩუმად იარეს ცალცალკე,
უსიტყვოდ, ხელის ნიშნებით.
761. ორ ჯგუფს მიზნად აქვს, კონტროლზე
ჰყავდეს მეზობლად მცხოვრებნი
და შეკრას ჭიჭიას სოფლის
თავ-ბოლო მისადგომები.
762. მესამე ჯგუფში ჩამდგარან
რაზმის მთავარი ძალები,
მათ უნდა განვლონ როგორმე
ის ალაყაფის კარები.
763. მეოთხე ჯგუფს კი თვით ტიტე
მიუძღვის, როგორც კლდის ვეფხვი,
სულ ოთხი კაცი მიჰყვება,
ძალგულოვანი მისებრი.
764. ხევ-ხევ შეუყვნენ ფერდობს და
იმალებოდნენ ნისლებში,
ბინდისას ზეგანზე იყვნენ,
იმ თავჩაჩქანა მთის წვერში.
765. იქ დახვდათ ორი მზვერავი,
სულ შვიდნი იყვნენ, ღვთის ნებით,
მსუბუქად აღჭურვილები,
ხმლით, მშვილდითა და ისრებით.
766. ზვერავდა ტიტე საჭინკეთს,
ვარდოს ხედავდა ფიქრებით,
იდგა მაშველის იმედად,
გარშემორტყმული ჭინკებით.
767. მალევ დაიწყეს მზადება,
დაბლა გაშალეს ნაბდები,
შინდის ხის გრძელი კომბლებით
გამართეს აფრონავები.
768. ფრენის ამ ტექნოლოგიას
იცნობდნენ პაპის პაპები,
ტიტეს მამისგან ესწავლა
ეს საიდუმლო მანევრი.
769. მთიდან მთას გადაფრინდიან
საჩქარო ამბის წამღებნი,
ამ გზით გაჰყავდათ ალყიდან
სამშვიდობოზე ბალღები.
770. დათქმულ დროს, მთვარის გვერდით რომ
კეკლუცობდა ასპიროზი,
მარიხმა კი სისხლიანი
ხმლით მონიშნა ჰორიზონტი,
771. მებაღის სულის ნათელი
გამოჩნდა საბრძოლო დროშით,
ნიშნად პირველი შეტევის
ავსულთა შემმუსვრელ ომში.
772. გადმოეშვა მთის წვერიდან
შვიდნაბადა აფრიონი,
ჭინკების ქორწილს ეწვია
ულოდნელი მაყრიონი.
773. გალავანს შიგნით დაეშვნენ,
თვალიც კი ვერ მოჰკრეს მგონი,
საფრთხეს ჯერ კიდევ ვერ გრძნობდნენ
კედლის გუშაგებად მდგომნი.
774. გაქრნენ ღამის სიბნელეში,
აჩრდილებად გადაიქცნენ,
გუშაგების შესაპყრობად
ნადირობა წამოიწყეს.
775. ჯერ ზურგიან კოშკს დაეცნენ,
მერე მიჰყვნენ კედლის მზირებს,
ძილმორეული მცველები
მთქნარებით აღებდნენ პირებს.
776. გაკოჭეს შეპყრობილები,
არ დაღვრილა წვეთი სისხლი,
პირები ამოუქოლეს,
ხმა არ მიეწვდინათ სხვისთვის.
777. გალავნის კარი გააღეს
ძირითადი ძალებისთვის,
გრიგალივით შემოიჭრა
მხედრიონი ეზოს შიგნით.
778. მოვარდა ტიტეს ტაიჭი,
პატრონს მისცა ზურგი თვისი,
გაუძღვა სიკეთის მხედრებს
ბოროტების დათრგუნვისთვის.
779. გონზე მოსვლა არ აცალეს,
განაიარაღეს მცველნი,
თეთრონმა დარბაზის კარი
შელეწა ფლოქვების ცემით.
780. ტიტეს ხელში გაცისკროვნდა
უფლის ნებით ჯვარნათელი
და ჯოჯოხეთურ ჯურღმულში
ატყდა დიდი ღრიანცელი.
781. დემონურ სახეს იღებდნენ
ბილწი ჭინკა-მაქციები,
ბოროტების მესვეურნი,
სიკეთისგან დაცლილები.
782. ამ ეშმაკეულ თხებს შორის,
მაქცია ჭიჭიას გვერდით
იდგა ვარდო მშვენიერი,
როგორც ანგელოზი თეთრი.
783. გაუტეხელ საპატარძლოს
წაეტანა გულღრძო მხეცი,
დასაგლეჯად გაიმეტა
დუჟმორეული კბილ-ეშვით.
784. მიუსწრო ტიტემ და ურჩხულს
ფარი მიახალა რქებში,
ვარდოს ზედ გადაეფარა,
ჯვარმფარველი მისცა ხელში.
785. აამღერა ხალიბური,
ცეცხლი ჩაუდგა მკლავებში,
დაჰკრა, მკერდი შეუნგრია
დაადინა სისხლის თქეში.
786. შეიქმნა ომი ფიცხელი,
კეთილი ბოროტს სწვდა ყელში,
გასაქცევი გზა არ მისცა
ჰბუგავდა ბრძოლის ქარ-ცეცხლში.
787. იბრძოდნენ თავგანწირულად
ერთნი ხმლით, სხვანი ბრჭყალებით,
ერთურთს ჰკაფავდნენ, სანამდე
შემორჩენოდათ ძალები.
788. ბრწყინავდა ჯვარი და ჭინკებს
მთლად ეთხრებოდათ თვალები,
ბოლოს უკლებლივ დაგორდა
მათი რქიანი თავები.
(გაგრძელება იქნება)
*************
ქემო ქავთარი
No comments:
Post a Comment