პატარა გოგო გრძელი ნაწნავებით სახლის წინ იჯდა კიბეზე და იცრემლებოდა.
რა გატირებს თქო, ვკითხე, მოვეფერე, ცრემლი მოვწმინდე ღაწვებზე რომ ჩამოსცვენოდა.
მამას ველიო, წაისლუკუნა, სველი თვალები შემომანათა მორცხვად ქვემოდან.
სად არის მეთქი, დავინტერესდი. ციხეშიაო, ისე მითხრა, თითქოს რცხვენოდა.
დღეს გამოდის თქო, ალბათ, გავიფიქრე... არაო, მითხრა, დედამა თქვა ჯერ ვერ მოვაო,
მამას კი უნდა მოსვლა, ვენატრები, მაგრამ ციხიდან არ უშვებენ, არ ჭრის თხოვნაო.
დედამ არ იცის, მაგრამ იქაც არის კეთილი ხალხი და ძალიან თუკი სთხოვაო,
ჩემს სანახავად გამოუშვებენო... აქ ველოდები მე მამიკოს, მალე მოვაო!..
-----------------------
ქემო ქავთარი
No comments:
Post a Comment