სისხლის წვიმა მოდის ჩემი ოცნებების ბაღში,
შხამი მიდუღს სისხლის ნაცვლად ალბათ ყველა ძარღვში,
ცრემლის ღვარი და ნაღველი მეღვრება მე გულში,
ცხრაჯერ ვკვდები მე დარდისგან, სევდისაგან წუთში...
ცა ჩამოიქცა ჩემს თავზე და დამეცა მეხი,
არ მეგონა, ასე ძლიერ გამწირავდა ღმერთი...
გამოვიტანეთ სახლიდან მხრებით ორი კუბო,
ორჯერ ბაგემ იგრძნო მშობლის ცივი შუბლის სითბო.
მამის სიკვდილმა მე გულზე დამცა მძიმე ლოდი,
დედის სიკვდილმა იგი ხომ სულმთლად დამიმძიმა...
გულიდან წვეთ-წვეთ მდის სისხლი და შიგ სულში მოდის,
ლამის დავიხრჩო ჩემს სისხლში და ვერსად გავრბივარ...
თავში ფიქრი მიდუღს მძიმე, გულში კი ვარამი,
როგორ გადიტანოს სულმა ამხელა ზარალი?..
სამუდამოდ გაბატონდა ჩემში ალბათ დარდი,
ჩემი ოცნების ბაღებს კვლავ სისხლის წვიმა აწვიმს!..
--------------------------
ქემო ქავთარი
No comments:
Post a Comment