ისევ ღამე არის
და მოწმენდილი ცა
ისევ მოჭედილა
კოხტა ვარსკვლავებით,
ისევ ისე, ჩუმად
ჩურჩულებს ნიავი
და მას ძველებურად
უსმენენ ფოთლები.
ღამის სიჩუმეში
ისევ იდუმალად,
წყნარად შრიალებენ
ისევ ზღვის ტალღები,
ზღვაო, შენი შორი,
უსასრულო სივრცე
თავისკენ მიხმობს
და თავისკენ მეძახის!..
მხოლოდ მე შევცვლილვარ,
ჩემს თავს ვეღარა ვცნობ!..
ამდენი წვალება
მეყო უკვე, კარგო,
დასასრული აქვს ყველაფერს
და მეც დავასრულებ
ტანჯვა წამებას,
სიყვარულს და
თვითონ სიცოცხლეს...
--------------------------
ქემო ქავთარი
No comments:
Post a Comment