დამიგვიანდა მოსვლა შენამდე,
შევფერხდი გზაზე, ვეღარ ვიარე...
მე, თურმე, ძლიერ დავიგვიანე,
შენ ჩემს მოსვლამდე სხვა შეიყვარე.
რა ძნელია, როცა იტანჯები
უიმედო სიყვარულით კაცი,
როცა იცი, შენზე არც კი ფიქრობს
შენთვის ერთადერთი წმინდა ხატი...
სხვას ეკუთვნის უკვე შენი გული,
მე ისევ შენს სილამაზეს ვეტრფი.
უშენობით შფოთავს ჩემი სული,
ისევ მხიბლავს მაგ თვალების ეშხი.
ისე, როგორც ხავსს წყალწაღებული,
უკანასკნელ იმედს ვეჭიდები.
იქნებ ქვეყნად მოხდეს სასწაული,
იქნებ ჩემსკენ მოგიბრუნდეს გული...
ანთებული სანთელივით იწვის,
დაჩაგრული ჩემი სიყვარული,
დასასრული აღარა აქვს ტანჯვას,
ლამის არის, ბოღმით გასკდეს გული.
რა ვიცოდი, თუკი შენი გული
უკვე სხვისი სიყვარულით ძგერდა,
რა ვიცოდი, თუკი შენი გული
ჩემს სიყვარულს არასოდეს დაიტევდა.
------------------------
ქემო ქავთარი
No comments:
Post a Comment