დღეს ხომ ეს ბრბო,
ღმერთს რომ ვერ სცნობს,
ხეს სპობს, ბევრს ფლობს,
მეტს სთხოვს ერთ გონს...
ჩემს ქოხს, შენს ჯორს
ხელს ჰყოფს, მხეცს შობს,
ტეხს ტოტს, ტყეს ნორჩს
გლეჯს ყლორტს, სდევს დროს.
დრო კი შორს ქრის,
თოვლს ძირს რომ ყრის,
ფლობს ვის ცოლს ვინ,
ზოგს სჯის ორ გზის...
ლოთს სმის შნო სჭირს,
ბოთლს ცლის, ხორცს ჭრის,
ლომს ვინ სთხოვს შვილს?..
ღორს კი ხბო სცვლის.
დრო არ თხზავს ჭორს,
დროს თუ სურს, თოვს.
ის ცის პირს ზის,
ცივ ფიფქს ძირს შლის,
თოვლს ფენს ქედს, ბორცვს,
დრო დებს თეთრ ნოხს.
დრო ხომ თოვლს გმობს,
ნორჩ ყლორტს რომ სპობს...
-------------------
ქემო ქავთარი
No comments:
Post a Comment