და შენ რომ მწყალობდე, მე მხოლოდ ის მინდა.
მე შენზე ფიქრებით გაწამებული ვარ,
უტყვი სიყვარულით გზააბნეული ვარ...
მაგრამ შენ არ იცი, ვისთვის რადა ფასობ,
ვისთვის რადა ღირხარ, შენ არ იცი, კარგო...
შენ უცხო მშვენებით გაშლილი ვარდი ხარ,
ციდან მოწყვეტილი კოხტა ვარსკვლავი ხარ.
მე რომ ვერ მივწვდები, შენ ის მწვერვალი ხარ,
მე რომ არ მეკუთვნის, შენ ის ყვავილი ხარ,
შენამდე ვერ მოვალ, თუმცა სულ ახლოს ხარ,
ჩემთვის რომ არ მღერის შენ ის ბულბული ხარ...
და მე ამ ხატის წინ ისე ვიფერფლები,
ისე ვიღველფები, რომ შენ ვერც კი ხვდები.
თუკი არ ეწერა ბედი ჩვენს სიყვარულს,
ისევ ის მერჩია, რომ არ მყვარებოდი.
არა, აღარა მწამს ქვეყნად არაფერი,
მხოლოდ შენზე ვფიქრობ, შენგან ვიტანჯები.
შენი სიყვარული გულს ისე ედება,
ვიცი, არაფერი აღარ მეშველება...
----------------------
ქემო ქავთარი
No comments:
Post a Comment