ბევრი გეძებე, ბოლოს გიპოვე...
გიპოვე აქვე, ჩემს გვერდით, ახლოს.
ბევრი ვიფიქრე, ბოლოს დავრწმუნდი,
მიყვარდი თურმე, ჩემო ძვირფასო...
თუ გიყვარს, უკვე ბედნიერი ხარ,
სხვაგვარად ფიქრობ, ცაში დაფრინავ...
ოცნებობ, ეტრფი, იმ ერთზე ფიქრობ,
რომლის გარეშეც აღარ ვარგიხარ.
მერე ნელ-ნელა ეჭვები გიპყრობს,
ნუთუ ვუყვარვარ?.. ან იქნებ არა?
მინდორში კრეფ და პენტავ გვირილებს...
ვუყვარვარ, არა, ვუყვარვარ, არა!..
ცალმხრივ სიყვარულს ბედნიერებად
მე ვერ აღვიქვამ... ვერ დავიჯერებ,
რომ არ გამწარდეს მთელი ცხოვრება,
თუკი შემიკრავ გამოწვდილ ხელებს.
რომ არ ვუყვარდე?.. ვფიქრობ და ვკრთები,
თითქოს მემსხვრევა ოცნების ფრთები,
გადავიღალე ფუჭი ფიქრებით,
გამოსავალთან სანამ მივედი.
ერთ მშვენიერ დღეს მოვედი შენთან,
ეს ჩემი გული გადაგიშალე...
პასუხი გთხოვე, მითხარი: არა!..
მივხვდი, სიმართლე რომ დამიმალე...
ახლა კი ვზივართ ერთად პირისპირ
და გეკითხები: გიყვარვარ კარგო?..
შენ შუბლს შეიკრავ, მეტყვი: არ გჯერა?
მე მეცინება, არ ვიცი რატომ...
--------------------
ქემო ქავთარი
No comments:
Post a Comment