როგორ ვცდებოდი მე, როცა მეგონა,
ვერვინ წამართმევდა შენს თავს.
თურმე სიყვარულსაც ყოლია მტერი,
ოცნების კოშკებს რომ ლეწავს...
მე, შენსკენ მომავალს, დამადებს ხუნდებს
და სადღაც საკანში მკეტავს,
შენ კი საპატარძლოს შავად შეგმოსავს
და დაგაახლოვებს ცრემლთან.
რატომ გაგვწირა წუთისოფელმა,
რად გაგვიმეტა ბედმა?..
მაგ ლამაზ თვალებს ისევ დავეძებ,
ღამეებს ვათენებ თეთრად.
---------------------
ქემო ქავთარი
No comments:
Post a Comment