ტირის ღამეული სიჩუმე,
გრგვინავს მდუმარება ტაძრის,
ჩუმად სიყვარულზე ჩურჩულებს
ლოცვად მუხლმოყრილი კაცი...
უძირო თვალების ზმანება,
სევდა, ნაღველი და დარდი...
აწეწილ ფიქრებში არ ცხრება
უიღბლო სიყვარულის ლანდი.
ოდესღაც ბედნიერი დღეები,
ახლა კი ტკივილი მძაფრი...
კოშმარად ქცეული სიცოცხლე
ბორგავს და ნელ-ნელა გადის.
წარსულში გაფრენილან ფიქრები,
მისდევენ გულისსწორის აჩრდილს.
ქვითინებს ღამეული სიჩუმე,
გუგუნებს მდუმარება ტაძრის!..
---------------------
ქემო ქავთარი
No comments:
Post a Comment