წვიმს, ფანჯარაში იჭყიტებიან
ცნობისმოყვარე წვიმის წვეთები,
ცა ტირის, თითქოს, მიწა სველია
ცრემლად დაღვრილი მლაშე ლექსებით.
წვიმის წვეთებში გამოკრთა სახე
და ცრემლით სავსე უძირო ტბები...
ტიროდი, თვალი ვერ იტევდა და
ჩამოგდიოდა ღაწვებზე ცრემლი..
წვიმს, ფანჯრის რაფას დახეთქებული
წვეთების ხმები სიმშვიდეს მიფრთხობს...
და ცრემლით სავსე შენი თვალები
მეჩვენება, რომ ჩემს შველას ითხოვს.
შენ ნუ იტირებ, გულს ნუ მომიკლავ,
შენს ტირილზე ხომ მეც ავტირდები.
შენ არ გიჭირდეს, რა მინდა მე სხვა?..
თავს შემოგწირავ არც დავფიქრდები.
როგორ მოგხედო? რითი გიშველო?
ეგება გწყინდეს ჩემი ტრფიალი?..
სიყვარულზე რომ უარი მითხრა,
ბოღმით გასკდება გული ტიალი...
წვიმს, ფანჯარაში იჭყიტებიან
ცნობისმოყვარე წვიმის წვეთები,
ცა ტირის, თითქოს, მიწა სველია
ცრემლად დაღვრილი მლაშე ლექსებით.
--------------------
ქემო ქავთარი
No comments:
Post a Comment