ტყე შემოსილა მწვანედ,
ირგვლივ სიცოცხლე ფეთქავს,
გაზაფხულია, ახლა
უნდა ვხარობდეთ ერთად!..
ბაღში გაშლილა ვარდი,
ტყემალი ყვავის თეთრად,
მერცხლის ჭიკჭიკი ისმის
შაშვის ჭახჭახთან ერთად!..
ჩემს ცხოვრებაშიც ისმის
გაზაფხულის ხმა ლაღი,
ეს ახალგაზრდა გული
მაინც სავსეა დარდით...
შენ მხიარულობ კიდეც
და მღერის შენი ჩანგი...
ასე გარედან ჩანხარ,
შიგნით კი მეფობს დარდი.
გაზაფხულის მშვიდ ცაზე
შავი ღრუბელი მოსჩანს,
ჰა, უკვე თოვლი მოდის
და ჩემი გულიც მოთქვამს...
გამიჭაღარდა გული,
მწვანე ტყეს თოვლი მოსავს
სიკვდილის მოციქული
ჭაღარას აქეთ მოჰყავს...
დრო გადის, თოვლი შრება,
გაზაფხული კვლავ მოვა...
გულში ჭაღარა რჩება
სანამ სიკვდილი მოვა...
-------------------
ქემო ქავთარი
